رادار

داده های تصادفات نشان می دهد که بیش از 76 درصد از تصادفات صرفاً ناشی از خطای انسانی است.و در 94 درصد تصادفات خطای انسانی را شامل می شود.ADAS (سیستم های پیشرفته کمک راننده) به چندین سنسور رادار مجهز شده است که می تواند به خوبی از عملکردهای کلی رانندگی بدون سرنشین پشتیبانی کند.البته در اینجا لازم به توضیح است رادار Radio Detection And Ranging نامیده می شود که از امواج رادیویی برای شناسایی و مکان یابی اجسام استفاده می کند.

سیستم های رادار فعلی معمولاً از فرکانس های عملیاتی 24 گیگاهرتز یا 77 گیگاهرتز استفاده می کنند.مزیت 77 گیگاهرتز در دقت بالاتر در اندازه گیری برد و سرعت، وضوح زاویه افقی بهتر و حجم آنتن کمتر و تداخل سیگنال کمتر است.

رادارهای کوتاه برد معمولاً برای جایگزینی حسگرهای اولتراسونیک و پشتیبانی از سطوح بالاتر رانندگی خودکار استفاده می شوند.برای این منظور، سنسورهایی در هر گوشه ای از خودرو نصب خواهند شد و یک سنسور رو به جلو برای تشخیص دوربرد در جلوی خودرو نصب خواهد شد.در سیستم راداری پوشش کامل 360 درجه بدنه خودرو، سنسورهای اضافی در وسط دو طرف بدنه خودرو نصب خواهد شد.

در حالت ایده آل، این سنسورهای رادار از باند فرکانسی 79 گیگاهرتز و پهنای باند انتقال 4 گیگاهرتز استفاده خواهند کرد.با این حال، استاندارد جهانی انتقال فرکانس سیگنال در حال حاضر تنها به پهنای باند 1 گیگاهرتز در کانال 77 گیگاهرتز اجازه می دهد.امروزه تعریف اولیه رادار MMIC (مدار یکپارچه مایکروویو یکپارچه) این است که "3 کانال انتقال (TX) و 4 کانال دریافت (RX) در یک مدار واحد یکپارچه شده اند".

یک سیستم کمک راننده که می تواند عملکردهای رانندگی بدون سرنشین L3 و بالاتر را تضمین کند به حداقل سه سیستم حسگر نیاز دارد: دوربین، رادار و تشخیص لیزر.باید چندین حسگر از هر نوع وجود داشته باشد که در موقعیت های مختلف ماشین توزیع شده و با هم کار کنند.اگرچه فناوری نیمه هادی مورد نیاز و فناوری توسعه دوربین و حسگر رادار در حال حاضر در دسترس است، توسعه سیستم های لیدار همچنان بزرگترین و ناپایدارترین چالش از نظر مسائل فنی و تجاری است.